Πώς να χειριζόμαστε τα παιδιά μας στην εφηβεία τους: την πιο δύσκολη φάση της ζωής τους

Το να μεγαλώνει ένας έφηβος δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο… και για τον γονιό και για το ίδιο το παιδί. Και μπορεί κάθε περίπτωση να είναι ξεχωριστή σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες, αλλά πάντα υπάρχουν μερικοί βασικοί κανόνες που κάνουν τα πράγματα πιο εύκολα και πιο αποτελεσματικά. Οι πιο κάτω «παροτρύνσεις», πιστεύουμε, είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για όσους γονείς ζουν τώρα στην εμπειρία να μεγαλώνουν το παιδί τους στην εφηβεία. 

■    Να του δείχνουμε σεβασμό: Και όταν λέμε σεβασμό εννοούμε πολύπλευρο σεβασμό. Σεβασμό στη γνώμη του, στα συναισθήματά του και στην προσωπικότητά του. Είναι θεμιτό να θέλουμε να γνωρίζουμε τι κάνει το παιδί μας, αλλά το να ψάχνουμε, για παράδειγμα, τα πράγματά του ή τις τσέπες του είναι κάτι που δεν διορθώνει τίποτα. Οφείλουμε να ακούμε τις απόψεις του και να τις συζητάμε μαζί του. Να είμαστε θετικοί στις προσεγγίσεις και όχι απειλητικοί απέναντι του επισείοντας συνεχώς τιμωρίες κ.λπ. Όταν το παιδί νιώσει πως του δείχνουμε σεβασμό, να είμαστε σίγουροι πως θα μας ανταποδώσει τον ίδιο, αν όχι μεγαλύτερο.

Αν το παιδί σας απογοητεύεται εύκολα

Zωή χωρίς αναποδιές και απογοητεύσεις δεν υπάρχει. Aυτό το ξέρετε καλά όλοι οι γονείς από την προσωπική σας εμπειρία. Δυστυχώς, πρέπει και τα παιδιά να συνηθίσουν στην έννοια της αναποδιάς. Όσο πιο μικρά μάθουν να τα βγάζουν πέρα με τις απρογραμμάτιστες αλλαγές και τις ατυχίες που τα αφορούν, τόσο πιο εύκολα θα επιβιώσουν αργότερα ως ενήλικοι.

Τι πρέπει να κάνετε

-Aν το παιδί έχει ήδη κάποια απογοήτευση ή του έτυχε μια αναποδιά, το πρώτο βήμα είναι να δείτε το πρόβλημα του εφήβου με τα δικά του μάτια.

– Aκούστε το με μεγάλη προσοχή. Aφήστε το να μιλήσει όσο θέλει, χωρίς διακοπές.

Μειώστε την επιθετική συμπεριφορά του παιδιού σας

Όλοι οι άνθρωποι νιώθουμε κάποιες φορές θυμό ή απογοήτευση και τα μικρά παιδιά δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση. Σε αντίθεση όμως με τους ενήλικες που έχουν την ικανότητα να ελέγχουν τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις τους, τα παιδιά δεν γνωρίζουν ακόμα πως να διαχειρίζονται τον θυμό τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κλωτσούν, να χτυπούν, να δαγκώνουν και γενικά να εκδηλώνουν μια επιθετική συμπεριφορά.

Αν το παιδί σας συνηθίζει να συμπεριφέρεται με επιθετικότητα απέναντι σε εσάς ή σε άλλα παιδιά, μπορείτε να το βοηθήσετε να μάθει να εκφράζει το θυμό του με λιγότερο βίαιους τρόπους, ακολουθώντας τα παρακάτω βήματα:

Το σύνδρομο υπερκόπωσης στα παιδιά

Συναντάμε αρκετές φορές παιδιά με συνοφρυωμένο, μελαγχολικό προσωπάκι, βαριεστημένο ύφος και εξαντλημένη παρουσία. Είναι η εικόνα του «συνδρόμου». Δεν  
πρόκειται βεβαίως για κάποιο ιατρικό, οργανικό σύνδρομο, αλλά για φαινόμενο το οποίο προκύπτει από τις υπερβολικές και κάποιες φορές παράλογες απαιτήσεις και προσδοκίες που έχουν οι γονείς από τα παιδιά τους.

To συναντάμε σε όλες σχεδόν τις ηλικίες αλλά είναι πιο συχνό σε παιδιά του Δημοτικού μιας και μεγαλώνοντας αντιδρούν πλέον όλο και πιο έντονα στις απαιτήσεις των γονιών τους και επιβάλλον ευκολότερα τα δικά τους «θέλω».

10 απλά βήματα για να ενθαρρύνετε την καλή συμπεριφορά των παιδιών σας

Οι γονείς τις περισσότερες φορές συνηθίζουν να επικεντρώνονται στη κακή συμπεριφορά των παιδιών τους και να αναζητούν τρόπους, για να τη βελτιώσουν. Έχετε σκεφτεί ότι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα με τα παιδιά σας είναι να ενθαρρύνετε την καλή τους συμπεριφορά; Η ενθάρρυνση βοηθάει τα παιδιά να νιώθουν όμορφα με τον εαυτό τους και ενισχύει την αυτοεκτίμηση τους.

Ακολουθείστε τα παρακάτω 10 απλά βήματα:

Ηλεκτρονική κοινωνικοποίηση Η δυναμική κι ο ρόλος των social media στην κοινωνικοποίηση των εφήβων

Εφηβεία, μια περίοδος στη ζωή του ατόμου, τόσο καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία του. Κάποιοι τη χαρακτηρίζουν και περίοδο «κρίσης», συχνά της δίνουμε αρνητικούς χαρακτηρισμούς. Κι όμως έχει τη δική της μαγεία & ομορφιά. Το παιδί προσπαθεί να γίνει ενήλικας, αναζητά, ανακαλύπτει, υιοθετεί, απορρίπτει, συγκρούεται, δοκιμάζει. Παλεύει να χτίσει μια κοινωνική ταυτότητα, να ξεχωρίσει, να αναγνωριστεί.

Είναι περίοδος έντονης κοινωνικοποίησης, κυρίως μέσα από τις παρέες των συνομηλίκων, της συμμετοχής , της επαφής, της ανταλλαγής ιδεών και απόψεων. Είναι εξαιρετικά σημαντικές οι διαπροσωπικές σχέσεις αυτό το διάστημα, η συμμετοχή σε κοινωνικούς σχηματισμούς, η αλληλεπίδραση.

Τα social media αυξάνουν το άγχος και την ανασφάλεια των μαθητών γι αυτό βάλτε κανόνες

Τα τελευταία χρόνια είναι σχεδόν αδύνατο να συναντηθείτε με κάποιον αν δε διαθέτει λογαριασμό σε κάποιο από τα δημοφιλή social media. Με την αύξηση της τεχνολογίας και της παγκοσμιοποίησης, οι μελέτες δείχνουν πως τα social media έχουν κοινωνικές συνέπειες που ξεκινούν από το άγχος, τον εθισμό και φτάνουν μέχρι και την κατάθλιψη.

Ο Bryce Hagedorn, σύμβουλος ψυχικής υγείας για τον εθισμό, έχει παρατηρήσει πώς όσο περισσότερο οι μαθητές απέχουν από το Internet ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκδηλώνουν στερητικά συμπτώματα, όπως άγχος ή κατάθλιψη.

 

Απομάκρυνση των νέων από τις κακές παρέες και το επίφοβο περιβάλλον ή μια σωστή διαπαιδαγώγηση τους; Ο αυξημένος ρόλος των γονιών

Συμβαίνει συχνά  να συζητάς με τους γονείς και να διαπιστώνεις τον φόβο τους από την αύξηση τον τελευταίο καιρό των πιθανών βλαπτικών ερεθισμάτων, στα οποία εκτίθενται καθημερινά τα παιδιά τους, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της εφηβείας. Ύποπτες παρέες, δίκτυο, ξενύχτι σε κλαμπ  είναι μερικές από αυτές τις πηγές των επίφοβων πηγών του κακού όπως λένε. Συνήθως όμως διακρίνει κανείς και μία επιδίωξη των γονιών μείωσης ή αποφυγής, κατά το δυνατόν, αυτών των επίφοβων χώρων, με την ελπίδα πως μειώνεται παράλληλα ο κίνδυνος υιοθέτησης κάποιας «παρεκκλίνουσας» συμπεριφοράς από τα παιδιά ή τους έφηβους.

Nomophobia ή αλλιώς η καινούρια φοβία του να μην έχεις κινητό!

Αν δεν πηγαίνετε πουθενά χωρίς το κινητό σας τηλέφωνο, αν φοβάστε μήπως χάσετε το σήμα και δε μπορείτε να μιλήσετε, ή τρέμετε στην ιδέα ότι μπορεί να αποφορτιστεί η μπαταρία σας, τότε μάλλον πάσχετε από την καινούρια τεχνολογική «φοβία» που αποκαλείται στα αγγλικά “Nomophobia” ή πιο περιγραφικά “No mobile phone phobia”.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του 2012 που διενεργήθηκε από τη Βρετανική εταιρεία ψηφιακής ασφάλειας SecurEnvoy, 66% των Βρετανών που ερωτήθησαν φοβούνται πως θα χάσουν το κινητό τους ή θα το αποχωριστούν για κάποιο λόγο, ενώ 41% παραδέχεται πως έχει περισσότερα από ένα κινητά. Περισσότερες είναι οι γυναίκες που έχουν τη φοβία αυτή συγκριτικά με τους άντρες με ποσοστό 70% έναντι 61%, ενώ οι άντρες είναι πιο πιθανό να έχουν μέχρι και 2 κινητά, με ποσοστό 47% έναντι 36%.

Τα συνηθισμένα λάθη των γονιών

Οι περισσότεροι γονείς αγνοούν τις ιδιαιτερότητες της παιδικής ψυχής και κάτω από την πίεση του άγχους που τραυματίζει την καθημερινότητά τους συμπεριφέρονται με τρόπους που δεν βοηθούν την ομαλή, ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού.

Πάρ” το μέσα δεν αντέχω άλλο.

Το παιδί δεν έχει τη δυνατότητα να μπει στη θέση σου, να νοιώσει τα αισθήματά σου και να σε καταλάβει. Περιμένει από εσένα να ικανοποιήσεις τις δικές του ανάγκες. Αν είσαι κουρασμένος, εξαντλημένος ή νευριασμένος το παιδί δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Προσπάθησε να οργανώσεις με τέτοιο τρόπο τις δουλειές σου ώστε να έχεις το χρόνο και τη διάθεση να παίξεις μαζί του. Αφιέρωσέ του ποιοτικό χρόνο. Δείχνε του αγάπη, άγγιζέ το, παίξε μαζί του. Αν δεν κουραστείς βοηθώντας το να παίξει δημιουργικά θα εκνευριστείς από την φασαρία και την αταξία του. Η αδιαφορία όπως και η υπερπροστασία των μεγάλων ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τις αταξίες και την επιθετική συμπεριφορά των παιδιών.

Ψυχολογικά γνωρίσματα εφήβων

Για να καταλάβετε καλύτερα τους εφήβους, λάβετε υπόψη ότι οι βασικές ψυχολογικές αντιδράσεις των εφήβων είναι οι εξής:

Η αντιμετώπιση της αποβολής ενός παιδιού στο σχολείο

H απόρριψη του εφήβου από το σχολείο προκαλεί συνήθως στο γονιό αίσθημα απόγνωσης. Τρέμει στη σκέψη ότι, για να φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο, το παιδί του πρέπει να έχει ένα οξύ πρόβλημα που δε “γιατρεύεται”.

Τις περισσότερες φορές η αποβολή σημαίνει πως το παιδί επέδειξε ακραία αρνητική συμπεριφορά. H γονική ευθύνη συνήθως είναι πολύ σημαντική. H ευθύνη εντοπίζεται πολλές φορές στα μεγάλα αντικειμενικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικογένεια και την αναγκάζουν να παραμελεί το παιδί.

Πως να χειριστείτε ένα κακομαθημένο παιδί

Ποιος δεν έχει γυρίσει το κεφάλι του να δει τη σκηνή με το παιδάκι που κλαίει και χτυπιέται στο πάτωμα του σούπερ μάρκετ για να του αγοράσει η μαμά του τη σοκολάτα που θέλει; Και ποιος δεν έχει κοντοσταθεί για να δει αν η μαμά τελικά θα ενδώσει και θα του αγοράσει αυτό που θέλει; Αυτή και πολλές παρόμοιες σκηνές που εκτυλίσσονται σε εστιατόρια, μαγαζιά, φιλικά σπίτια, την παιδική χαρά, το ίδιο το σπίτι του παιδιού περιγράφουν την εικόνα του κακομαθημένου παιδιού.

Το κακομαθημένο παιδί δεν είναι ένα παιδί που το αγαπούν όλοι πάρα πολύ και δεν του χαλάνε χατήρι, αλλά είναι ένας μικρός τύραννος, ένα απείθαρχο παιδί που ξέρει να χειρίζεται τους άλλους και με το οποίο συνήθως είναι δυσάρεστο να συνυπάρχει κανείς για πολύ.

Πως αντιμετωπίζεται η Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-Υπερκινητικότητας-(ΔΕΠΥ);

‘Ενα στα δέκα, περίπου, ελληνόπουλα παρουσιάζει Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/ και Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ). Τα κυρίαρχα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ, όπως άλλωστε μαρτυρά η ονομασία της, είναι η Υπερκινητικότητα (μεγάλες και μικρές κινήσεις), η Ελλειμματική Προσοχή και η Παρορμητικότητα (λεκτική και κινητική). Τα συμπτώματα αυτά θεωρούνται παθολογικά, όταν εμφανίζονται σε υπερβολικό βαθμό, λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψη την ηλικία του παιδιού, όταν επιμένουν για χρονικά διαστήματα που ξεπερνούν τους έξι μήνες και όταν εκδηλώνονται σε 2 τουλάχιστον διαφορετικά περιβάλλοντα (π.χ σπίτι, εξωσχολικές δραστηριότητες ή/ και σχολείο). Η ΔΕΠ-Υ επηρεάζει όμως όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και τους εφήβους και τους ενήλικες.



Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να ανταποκριθούν σε καταστάσεις στις οποίες τα περισσότεροι από τους συνομηλίκους τα καταφέρνουν πολύ εύκολα. Διαφέρουν από τα περισσότερα παιδιά του ίδιου αναπτυξιακού επιπέδου ως προς την ικανότητα:

1) να εστιάσουν την προσοχή τους

2) να ελέγξουν τις παρορμήσεις τους και σε μερικές περιπτώσεις

3) να ελέγξουν την κινητικότητά τους

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ΔΕΠ – Υ : α. με κύριο χαρακτηριστικό την έλλειψη προσοχής β. με κύριο χαρακτηριστικό την υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα ή γ. σε συνδυασμό των παραπάνω.

Μικρά παιδιά που κοιτάζουν πολύ τηλεόραση έχουν μακροχρόνια χαμηλότερους βαθμούς στο σχολείο και πιο πολλά προβλήματα υγείας

Όσο πιο πολλές ώρες κοιτάζουν τηλεόραση τα μικρά παιδιά τόσο πιο πολύ αυξάνονται οι πιθανότητες να έχουν μειωμένη απόδοση, χαμηλούς βαθμούς στο σχολείο και χειρότερη υγεία στην ηλικία των 10 χρονών.

Το σημαντικό αυτό συμπέρασμα που δεν πρέπει να αγνοηθεί από γονείς και εκπαιδευτικούς, προέκυψε από έρευνα στο Μόντρεαλ του Καναδά και στο Μίσιγκαν των Ηνωμένων Πολιτειών. Με βάση πληροφορίες από τους γονείς, οι ερευνητές των δύο πανεπιστημίων υπολόγισαν πόσες ώρες τηλεόραση παρακολουθούσαν 1.300 παιδιά στις ηλικίες των 2 ετών 5 μηνών και 4 ετών 5 μηνών.