Ο εκπαιδευτικός και οι σχέσεις του με τους μαθητές και τους γονείς

Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι οι σχέσεις του με τους μαθητές κυρίως, αλλά και με τους γονείς των μαθητών. Η διαπίστωση του προβλήματος είναι και προφανής —αφού ο καθένας αντιλαμβάνεται την ύπαρξη του— αλλά και επιστημονική. Σε μια έρευνα του Παν. Κρήτης ανάμεσα σε άλλα ενδιαφέροντα συμπεράσματα, αναφέρεται ότι το 50% των μαθητών έχουν κάποιο πρόβλημα ή προβλήματα με τους καθηγητές τους.

ΤHE GUARDIAN : Οι εκπαιδευτικοί επιλέγουν το επάγγελμα επειδή το αγαπούν, όχι για τις διακοπές

Η συγκεκριμένη έρευνα έγινε πρόσφατα από μία ένωση εκπαιδευτικών και λεκτόρων της Μ. Βρετανίας σε μάχιμους εκπαιδευτικούς της τάξης. Στόχος της έρευνας ήταν να διαπιστώσει ποιοι είναι λόγοι που κάνουν πολλούς να εξασκήσουν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Δείγμα ήταν 858 εκπαιδευτικοί. Οι παράγοντες που λειτούργησαν θετικά για την επιλογή του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας που δημοσίευσε η εφημερίδα Τhe Guardian  (Five top reasons people become teachers), συνοψίζονται στους παρακάτω

Γιατί δουλεύουν κοντά σε νέους ανθρώπους και θέλουν να βοηθήσουν την εκπαίδευση να πάει μπροστά. Από τα 858 άτομα( δείγμα έρευνας) που απάντησαν στην ερώτηση: ποιος είναι ο λόγος επιλογής επαγγέλματος , πάνω από το 80 % είπε το έκανε γιατί ήθελε να διδάξει και επειδή απολαμβάνει να δουλεύει κοντά στους νέους. H εντύπωση που επικρατεί ότι η επιλογή του συγκεκριμένου επαγγέλματος γίνεται, για τις μακροχρόνιες διακοπές, ήταν στην πραγματικότητα η λιγότερο δημοφιλής στις απαντήσεις . Μόνο το 20 % των ερωτώμενων δήλωσε ότι σκέφθηκαν να γίνουν δάσκαλοι για αυτό το λόγο.

Ο συμβουλευτικός ρόλος του εκπαιδευτικού

Η εκπαίδευση δεν είναι μόνο μια μαθησιακή αλλά και μια ψυχολογική διαδικασία γι’ αυτό και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να εκπληρούν και το ρόλο του παιδαγωγού – ψυχολόγου. 

Σήμερα οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις θεωρούνται απαραίτητες προκειμένου οι εκπαιδευτικοί να λειτουργήσουν αποτελεσματικότερα στις όλο και πιο πλουραλιστικές σχολικές τάξεις. Εκτός από καλοί δάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να είναι και καλοί σύμβουλοι και καλοί εμψυχωτές.

Συμβουλευτική ονομάζεται η προσέγγιση που ακολουθεί ο εκπαιδευτικός ο οποίος προσφέρει ψυχολογική βοήθεια ή στήριξη σε μαθητές του ή σε γονείς μαθητών του προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους (ανάγκες που πηγάζουν από το σχολείο, συμμαθητές, οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον). Δεν επιδιώκεται ψυχανάλυση αλλά ψυχολογική στήριξη αυτών. Η συμβουλευτική στην εκπαίδευση επιδιώκει την καλή συνεργασία μεταξύ των μελών της σχολικής κοινότητας. Όσον αφορά τα παιδιά με αναπηρίες και την οικογένειά τους η συμβουλευτική και οι συμβουλευτικές δεξιότητες επιδιώκουν να ενισχύσουν την ψυχική τους υγεία, να μειώσουν το άγχος, να αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά το πρόβλημα, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να διαμορφώσουν θετικές στάσεις απέναντι στους άλλους ανθρώπους γεγονός που θα ενισχύσει και την αντίληψη της προσωπικής τους αξία.

Εκπαιδευτικός και σχολείο

Ποιά τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του αποτελεσματικού εκπαιδευτικού;

1. Η αξιοπρεπής παρουσία του τόσο στην τάξη όσο και στο σχολείο και στην κοινωνία γενικότερα. Αυτή δεν περιορίζεται στην εξωτερική του εμφάνιση μόνο, αλλά και σε ολόκληρη τη συμπεριφορά του. «Και βήμα ανδρός και γέλως οδόντων αναφέρει περί του ανδρός», έλεγαν οι πρόγονοί μας.

Η διαχείριση των κρίσεων στη σχολική τάξη

Θα αναφερθούμε σε προβλήματα λειτουργί­ας της σχολικής τάξης και σε γεγονότα που διαταράσσουν τη διδασκαλία σ’ αυτήν. Τα γεγονότα αυτά συναρτώνται με τη σύνθεση της τάξης, με τα χαρακτηριστικά και τη διδακτική προσέγγιση των διδασκόντων, αλλά και με γενικότερους παράγοντες, όπως είναι το θεσμικό πλαίσιο της παιδείας, οι τοπικές κοινωνικές συνθήκες, η ευρύτερη κατάσταση στο κόσμο και στην ελληνική κοινωνία.

Η αντιμετώπιση και η αποτελεσματική διαχείριση των προβλημάτων που εκδηλώνονται στο επίπεδο της τάξης αποτελούν σημαντικά συστατικά στοιχεία του ρόλου κάθε εκπαιδευτικού και ιδιαιτέ­ρως του κοινωνιολόγου, ο οποίος λόγω της ειδικότητάς του έχει μια ιδιαί­τερη ευαισθησία και κατανόηση για τις συνέπειες αυτών των προβλημάτων στη ζωή των παιδιών και στην εκπαίδευσή τους.

Γιατί οι εκπαιδευτικοί στην Αμερική και οι επικριτές τους αποτυγχάνουν

Εάν ρωτήσετε έναν εκτελεστικό διευθυντή μιας επιχείρησης για το εργατικό δυναμικό του μέλλοντος, εκείνος θα υποστηρίξει με θέρμη την ανάγκη βελτίωσης της απόδοσης των νηπιαγωγείων, των δημοτικών σχολείων και των γυμνασίων, τα οποία στις ΗΠΑ είναι γνωστά ως σχολεία «Κ-12». Επίσης θα παρατηρήσει ότι εδώ και χρόνια η Αμερική υστερεί στις διεθνείς αξιολογήσεις των μαθητικών επιδόσεων, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα μαθηματικά και τη φυσική. Εντούτοις, οι κυβερνήτες πολιτειών που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες περιστέλλουν τις δαπάνες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ κάποιοι πολιτειακοί ηγέτες προτείνουν ακόμη και δρακόντειες περικοπές. Τι δεν πάει καλά μ’ αυτήν την εικόνα;

Πολλοί κυβερνήτες και πολιτειακοί νομοθέτες πιστεύουν ότι το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα είναι στρεβλό. Εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις προωθούν την ατζέντα των εξετάσεων και της λογοδοσίας, συμπεριλαμβανομένου του νόμου της κυβέρνησης Bush «Κανένα Παιδί να μη Μείνει Πίσω» (NCLB, No Child Left Behind) αλλά και της πρωτοβουλίας της κυβέρνησης Obama «Αγώνας Δρόμου προς την Κορυφή» (Race to the Top). Από το 1981 έως το 2007, σε πραγματικές τιμές οι δαπάνες ανά μαθητή σχεδόν διπλασιάστηκαν, από 5.639 δολάρια σε 10.041 δολάρια αντίστοιχα.