Μαρία Μοντεσσόρι: «Η μεγαλύτερη επιτυχία για έναν δάσκαλο είναι η «εξαφάνισή» του»

Η μεγαλύτερη επιτυχία για ένα δάσκαλο είναι η εξαφάνισή του. Δεν πρόκειται φυσικά για ταχυδακτυλουργία, αλλά για το μεγαλύτερο στόχο της διδασκαλίας όπως την περιέγραφε η μεγάλη παιδαγωγός Μαρία Μοντεσσόρι. Να μπορεί να πει ο δάσκαλος: «Τα παιδιά τώρα δουλεύουν σα να μην υπάρχω».

Δέκα βασικά και αποτελεσματικά μαθήματα που μπορούσε να πάρει ο γονιός από τον δάσκαλο

1. Ο δάσκαλος…ξεκαθαρίζει τους ρόλους

Ο δάσκαλος πάντα βάζει ξεκάθαρους όρους. Εκείνος είναι ο δάσκαλος, (και ο γονιός)  η δουλειά του είναι να τους κάνει μάθημα και η δουλειά των παιδιών να μάθουν το μάθημά τους.

2. Ο δάσκαλος θέτει όρια

Τα παιδιά πάντα δοκιμάζουν τα όρια μας. Όταν λοιπόν τα παιδιά κάνουν χαζά πράγματα οι δάσκαλοι τα κοιτάζουν απλώς στα μάτια.

3. Ο δάσκαλος έχει ξεκαθαρισμένο μέσα του ότι δεν είναι φίλος με τα παιδιά

Αν ήταν έτσι θα τον φώναζαν Γιώργο ή Μαρία κι όχι «κύριο» και «κυρία». Το ίδιο ξεκαθαρίστε κι εσείς μέσα σας. Τα παιδιά έχουν ήδη φίλους, γονείς χρειάζονται

4. Ο δάσκαλος δεν υψώνει τη φωνή στην τάξηΓιατί ξέρει ότι όσο δυνατά και να φωνάξει τα παιδιά πάντα μπορούν να φωνάξουν δυνατότερα. Κάντε το κι εσείς: Μιλήστε χαμηλόφωνα, χωρίς κορώνες και εξάρσεις στη φωνή. Αν χρειαστεί να φωνάξετε για να επιβάλετε την τάξη, μην το κάνετε παραπάνω από μια φορά την ημέρα.

5. Ο δάσκαλος απασχολεί δημιουργικά τα παιδιά

Γιατί ξέρει ότι αν είναι απασχολημένα δεν θα κάνουν φασαρία.

6. Ο δάσκαλος ξέρει να επιβραβεύει το φιλότιμο των παιδιών

Πάντα οι δάσκαλοι επαινούν την τάξη τους και δεν παραλείπουν να πουν στα παιδιά πόσο περήφανοι είναι γι’ αυτά, ότι είναι παιδιά με προοπτική και ότι μπορούν να γίνουν ότι θελήσουν στη ζωή τους.Δοκιμάστε την επιβράβευση και τον έπαινο και θα δείτε τη διαφορά!

7. Ο δάσκαλος δεν φοβάται να πει «δεν ξέρω» Και τα παιδιά το εκτιμούν αυτό. Αυτό που χρειάζονται δεν είναι ανθρώπους ξερόλες, αλλά αληθινούς ανθρώπους γύρω τους

8. Ο δάσκαλος ξέρει ότι η εκπαίδευση ενός παιδιού είναι λειτούργημα

Όπως άλλωστε και η μητρότητα και η ανατροφή του επίσης 

9. Ο δάσκαλος ξέρει τη σημασία των σωστών προτύπωνΗ αυτοπειθαρχία του δασκάλου είναι πρότυπο προς αντιγραφή. Το ίδιο και του γονιού

10. Ο δάσκαλος χρησιμοποιεί θετικά και υγιή μηνύματα για να διορθώσει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά

Για παράδειγμα αποφεύγει τους  μειωτικούς χαρακτηρισμούς και αναφέρονται στην πράξη και όχι στην προσωπικότητα του παιδιού. Οι χαρακτηρισμοί στην προσωπικότητα παγιώνουν τις αρνητικές συμπεριφορές.

imommy.gr

Η αξία των καλών δασκάλων αποτιμάται σε χρυσό

Είναι γνωστή η δραστική επιρροή των δασκάλων στη μετέπειτα πορεία των μαθητών και των μαθητριών τους, είτε με αρνητική είτε με θετική χροιά. Στην πράξη, οι ίδιοι οι βαθμοί των εκπαιδευομένων ή οι αποδόσεις τους στα διαγωνίσματα αποτυπώνουν τον πολύμορφο αντίκτυπο των διδασκόντων και δεν αποτελούν απλώς μία από τις προδιαγραφές της διδασκαλίας.

Από την άλλη πλευρά, πάντως, δεν μπορεί κανένας να θεωρήσει δεδομένο ότι οι χαρισματικοί δάσκαλοι και καθηγητές, ανεξαρτήτως πώς αυτό μετριέται και αξιολογείται, θα μεταφρασθούν σε μία καλύτερη ζωή για τους μαθητές τους. Οι πανεπιστημιακοί Ρατζ Τσέτι και Τζον Φρίντμαν του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και ο Τζόνα Ροκόφ του Πανεπιστημίου Κολούμπια σε τελευταία τους εργασία παρουσιάζουν ορισμένα στατιστικά στοιχεία, τα οποία στοιχειοθετούν πως η αξία των καλών δασκάλων αποτιμάται σε χρυσό.

10 πράγματα που κάνει ένας δάσκαλος

1. Ο δάσκαλος…ξεκαθαρίζει τους ρόλους
Ο δάσκαλος πάντα βάζει ξεκάθαρους όρους. Εκείνος είναι ο δάσκαλος, η δουλειά του είναι να τους κάνει μάθημα και η δουλειά των παιδιών να μάθουν το μάθημά τους.

2. Ο δάσκαλος θέτει όρια
Τα παιδιά πάντα δοκιμάζουν τα όρια μας. Όταν λοιπόν τα παιδιά κάνουν χαζά πράγματα οι δάσκαλοι τα κοιτάζουν απλώς στα μάτια.

3. Ο δάσκαλος έχει ξεκαθαρισμένο μέσα του ότι δεν είναι φίλος με τα παιδιά
Αν ήταν έτσι θα τον φώναζαν Γιώργο ή Μαρία κι όχι «κύριο» και «κυρία». Το ίδιο ξεκαθαρίστε κι εσείς μέσα σας. Τα παιδιά έχουν ήδη φίλους, γονείς χρειάζονται

Ο συμβουλευτικός ρόλος του εκπαιδευτικού

Η εκπαίδευση δεν είναι μόνο μια μαθησιακή αλλά και μια ψυχολογική διαδικασία γι’ αυτό και οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να εκπληρούν και το ρόλο του παιδαγωγού – ψυχολόγου. 

Σήμερα οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις θεωρούνται απαραίτητες προκειμένου οι εκπαιδευτικοί να λειτουργήσουν αποτελεσματικότερα στις όλο και πιο πλουραλιστικές σχολικές τάξεις. Εκτός από καλοί δάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να είναι και καλοί σύμβουλοι και καλοί εμψυχωτές.

Συμβουλευτική ονομάζεται η προσέγγιση που ακολουθεί ο εκπαιδευτικός ο οποίος προσφέρει ψυχολογική βοήθεια ή στήριξη σε μαθητές του ή σε γονείς μαθητών του προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους (ανάγκες που πηγάζουν από το σχολείο, συμμαθητές, οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον). Δεν επιδιώκεται ψυχανάλυση αλλά ψυχολογική στήριξη αυτών. Η συμβουλευτική στην εκπαίδευση επιδιώκει την καλή συνεργασία μεταξύ των μελών της σχολικής κοινότητας. Όσον αφορά τα παιδιά με αναπηρίες και την οικογένειά τους η συμβουλευτική και οι συμβουλευτικές δεξιότητες επιδιώκουν να ενισχύσουν την ψυχική τους υγεία, να μειώσουν το άγχος, να αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά το πρόβλημα, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να διαμορφώσουν θετικές στάσεις απέναντι στους άλλους ανθρώπους γεγονός που θα ενισχύσει και την αντίληψη της προσωπικής τους αξία.

Τελικά μόνο ο δάσκαλος μετράει!

Η ποιότητα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε μια χώρα δεν εξαρτάται ούτε από τις κρατικές δαπάνες, ούτε από το μέγεθος της τάξης, ούτε από τον «προοδευτικό» χαρακτήρα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων! Εξαρτάται από έναν και μοναδικό παράγοντα: την ποιότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού.

Τα επιτυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο είναι εκείνα που καταφέρνουν να εντάσσουν στο διδακτικό τους προσωπικό τους πιο ταλαντούχους. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η έρευνα την οποία έκανε η γνωστή εταιρεία συμβούλων McKinsey. Στόχος της ογκώδους έρευνας -που πραγματοποιήθηκε τα έτη 2000 με 2007- ήταν να εντοπίσει τους παράγοντες εκείνους που παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην ποιότητα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας.

Οι μαθητές προτιμούν ένα δάσκαλο…

Ελαφρώς αυστηρό χωρίς να φτάνει στα άκρα της υπερβολικής αυστηρότητας ή της απόλυτης ανεκτικότητας,

  Δίκαιο, όταν ανταμείβει και όταν τιμωρεί

  Που αντιμετωπίζει τα παιδιά ως ανθρώπους με ξεχωριστή συμπεριφορά

  Που αναθέτει ποικιλία εργασιών που ερεθίζουν το ενδιαφέρον των μαθητών

  Φιλικό, με χιούμορ αλλά όχι ειρωνικό και σαρκαστικό

  Που δίνει εξηγήσεις με σαφήνεια

Nα αναγεννηθεί η σχέση δασκάλου-μαθητή

Η δίψα για γνώση και η λαχτάρα για κατανόηση αποτελούν μια μοναδική μάχη και ένα εξαιρετικό ιδεώδες στη ζωή του ανθρώπου, αποτελούν μια αυξανόμενη δύναμη που πηγάζει από την ίδια τη ζωή.  Κάτω από αυτό το πρίσμα, ο ρόλος του δασκάλου για το σκοπό αυτό ήταν και παραμένει κυρίαρχος. Κατά συνέπεια, μια κοινωνία που δεν τιμά τους δασκάλους της είναι ελαττωματική και ο δάσκαλος που δεν αντιλαμβάνεται το ρόλο του στη διαμόρφωση της εθνικής κουλτούρας παύει να είναι λειτουργός…

Το προνόμιο του δασκάλου, κατά τον G. Steiner, είναι: να αφυπνίζει σ’ ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα δυνάμεις και όνειρα που είναι πέρα από τα δικά του, να παρακινεί τους άλλους να αγαπήσουν αυτά που εκείνος αγαπάει και να κάνει το εσωτερικό του παρόν δικό τους μέλλον.

Ο σωστός δάσκαλος

Ο σωστός δάσκαλος είναι αυτός που * Αγαπά την εργασία του * Έχει ικανότητα επικοινωνίας με τους μαθητές του * Έχει ικανότητα να περνάει θετικά μηνύματα * Προωθεί εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες και καινοτομίες στην τάξη * Μπορεί να εντοπίσει παιδιά που διαφέρουν από τον μέσο όρο * Διατηρεί καλές σχέσεις με τους γονείς των μαθητών του * Έχει δυνατότητα επέκτασης της οικογένειας στο σχολείο * Μπορεί να λειτουργεί ως θετικό πρότυπο για τους μαθητές του

Δεν είναι σωστός αν * Βλέπει διεκπεραιωτικά την εργασία του * Δεν έχει συναισθηματική επαφή με τους μαθητές του * Αγνοεί τους κανόνες συμπεριφοράς (π.χ., μιλάει στο κινητό του ή καπνίζει μέσα στη σχολική τάξη) * Αποδέχεται τη φασαρία στην τάξη του και αδιαφορεί γι΄ αυτήν * Αδιαφορεί για τα συναισθήματα των μαθητών του * Δεν περνάει σωστά παιδαγωγικά μηνύματα στα παιδιά * Βλέπει μαθητές να εκδηλώνουν αντικοινωνική συμπεριφορά ή να έχουν προβλήματα και αδιαφορεί * Επιτρέπει σε παιδιά να αποκλείουν ή να παρενοχλούν συμμαθητές τους