Σχέση γονέων και παιδιών, ένας δεσμός διαρκούς αλληλεπίδρασης

Η σχέση γονέων και παιδιών είναι ένας δεσμός διαρκούς αλληλεπίδρασης, που «επεμβαίνει» στον ψυχισμό του παιδιού και διαμορφώνει πρότυπα και συμπεριφορές. Μόνο που η «λεπτή γραμμή» ανάμεσα στη προσωπικότητα των γονιών και την αγάπη τους προς το παιδί, ποτέ της δεν υπήρξε διαχωριστική.

Οι γονείς θα διδάξουν πρώτοι στο παιδί τη συμπεριφορά σε σχέση με το φύλο του, τη θέση του στην κοινωνία, στην οικογένεια, το πως θα πετύχει τους στόχους του και τις επιθυμίες του.

10 τρόποι να πλησιάσουμε τους έφηβους

Η εφηβεία είναι η περίοδος κατά την οποία το παιδί απομακρύνεται από την οικογένεια και προσπαθεί να αυτονομηθεί. Για πολλούς γονείς η εφηβεία είναι μια περίοδος με ιδιαίτερο άγχος καθώς το παιδί που ήταν υπάκουο και συνεργάσιμο, έχει γίνει τώρα ένας νέος άνθρωπος που διεκδικεί ιδιωτικότητα και αυτονομία.

Όταν οι επιθυμίες μας δεν ταιριάζουν με τα όνειρα του παιδιού μας

«Τώρα που η κόρη μου μπήκε στο πανεπιστήμιο, κάνει την επανάστασή της. Βγάζει όλα τα νεύρα της πάνω μου. Είναι πολύ δύσκολο για εμένα να το αντιμετωπίσω. Και το χειρότερο; Μου κάνει συνέχεια κριτική και θυμάται ό,τι λάθος έχω κάνει τα προηγούμενα χρόνια. Δε σταματά να μου τονίζει πόσο την πίεζα να κάνει πράγματα που δεν ήθελε. Έπρεπε να περάσουν 18 χρόνια για να καταλάβω ότι, τελικά, η κόρη μου δεν είμαι εγώ?»

Εμπλοκή γονέων στην εκπαιδευτική διαδικασία

Η ενεργός ανάμειξη των γονέων στην οργάνωση του σχολείου και η συμμετοχή τους σε διαφόρου τύπου σχολικές δραστηριότητες  συνδέεται άμεσα με την καλύτερη σχολική επίδοση των παιδιών τους. Οι γονείς ως εταίροι του σχολείου ευνοούν και προάγουν την εκπαιδευτική διαδικασία, όχι μόνο σε επίπεδο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπου παρατηρείται ότι οι μαθητές έχουν περισσότερες ανάγκες όσον αφορά στη γονεϊκή καθοδήγηση, αλλά και σε επίπεδο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς υιοθετούν συνεργατικούς με το σχολείο ρόλους και τακτικές που συντελούν στην αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα της σχολικής εκπαίδευσης και για τους εφήβους.

7 Χαρακτηριστικά που έχουν οι Πετυχημένοι Γονείς και Όσοι Ασχολούνται με παιδιά!

Αγάπη

Το πιο βασικό συστατικό για τη σωστή ψυχική και σωματική ανάπτυξη ενός παιδιού είναι η αγάπη. Ο πετυχημένος γονιός εκφράζει την αγάπη του με πολλούς και διάφορους τρόπους: αφιερώνει χρόνο στο παιδί του για σοβαρά ή ‘χαζά’ πράγματα (διάβασμα, παζλ, ή γαργάλημα και τρελοπαιχνίδια), ακούει με προσοχή τι λέει το παιδί (χωρίς να σπεύδει να δώσει λύσεις ή να κρίνει), λέει στο παιδί με λόγια ότι το αγαπάει αλλά επίσης του το δείχνει με τη στάση του σώματος, την έκφραση του προσώπου του, τις αγκαλιές που δίνει. Ο γονιός που αγαπάει το παιδί του βάζει όρια και διδάσκει ότι «όχι σημαίνει όχι» (κάτι που βοηθάει τον άνθρωπο και σε μεγαλύτερη ηλικία). Όταν πρέπει να διορθώσει το παιδί του το κάνει δείχνοντας αγάπη και σεβασμό, και όχι κατακεραυνώνοντας το ή ακυρώνοντας το. Ο γονιός λέει την αλήθεια, χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «κακή συμπεριφορά» κλπ, αλλά δεν κατηγορεί το παιδί του ότι είναι κακό. Ο γονιός που δείχνει αγάπη στο παιδί του δείχνει και λέει σε αυτό «σε αγαπώ και πιστεύω σε εσένα».

Πώς να αντιδράσετε όταν το παιδί σάς αντιμιλάει

Μια κακή συνήθεια που μπορεί εύκολα να κοπεί, αρκεί να το προσπαθήσουμε με συνέπεια και το σωστό τρόπο!

Τα παιδιά σήμερα είναι τόσο ετοιμόλογα που έχουν έτοιμη την απάντηση σε κάθε παρατήρησή μας ήδη από τη νηπιακή ηλικία. Το βέβαιο όμως είναι ότι μέχρι να φτάσουν στην εφηβεία –όπου συνήθως εξελίσσουν αυτή την ικανότητα σε… τέχνη- και οι γονείς θα πρέπει να έχουμε μάθει πώς να αντιδρούμε ώστε να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Να τι προτείνει η διάσημη σύμβουλος γονέων και συγγραφέας του βιβλίου The Big Book Of Parenting Solutions Μισέλ Μπόρμπα ότι πρέπει να κάνουμε:

Το σχολείο, η οικογένεια και το παιδί

1. Το σχολείο, χώρος επικοινωνίας και συναναστροφής

H πρώτη ευκαιρία για το παιδί να λειτουργήσει κοινωνικά σ’ ένα ευρύτερο περιβάλλον από αυτό της οικογένειας είναι το σχολείο. H επιτυχία του παιδιού στο σχολείο εξαρτάται από το αν έχει αυτοπεποίθηση και ενδιαφέρον, από το αν γνωρίζει τι είδους συμπεριφορά είναι αποδεκτή και πώς μπορεί να επιβάλλεται στην παρόρμηση του, ώστε να συμπεριφέρεται με κατάλληλο τρόπο. Επιπλέον, εξαρτάται από το αν μπορεί να κάνει υπομονή, να ακολουθεί οδηγίες και να στρέφεται στους δασκάλους του για βοήθεια, ενώ παράλληλα να μπορεί να εκφράζει τη γνώμη και τις ανάγκες του, όταν συναναστρέφεται με άλλα παιδιά.

Στους εφήβους υπάρχει η αντίληψη ότι ο εαυτός τους και οι απόψεις τους κινδυνεύουν από την παρέμβαση των ενηλίκων. Αυτό τους προκαλεί αγωνία και θυμό, τους κάνει να συγκρούονται συχνά με τους μεγάλους και να αναζητούν στηρίγματα ανάμεσα στους συνομήλικους τους.

Λειτουργικά προβλήματα στην οικογένεια

Η οικογένεια υποβάλλεται συνεχώς σε αλλαγές, σε προκλήσεις, σε κάθε μορφής δυσκολίες και αναπόφευκτα εμφανίζονται διαφόρων ειδών προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ των γονιών, των παιδιών και άλλων ατόμων που την αποτελούν.

Αρκετά από τα προβλήματα αυτά είναι εύκολα να λυθούν όμως υπάρχουν άλλα τα οποία είναι περισσότερο μακροχρόνια και είναι δύσκολο να διευθετηθούν.

Ο σεβασμός ως ηθική αξία

Το θέμα αυτό ξεπήδησε από τις ανάγκες των καιρών μας. Από μερικούς έντονους προβληματισμούς. Που πάμε; Που βαδίζει η Ελληνική οικογένεια; Από παντού ακούγονται διαμαρτυρίες για τις δια­προσωπικές σχέσεις γονέων και παιδιών.

«’Ο γέρος μου», «η γριά μου», λέει ο έφηβος όταν μιλάει για τούς γονείς του. Και δεν είναι οι μόνες και οι χειρότερες εκδηλώσεις ελλείψεως σεβασμού. Ούτε διανοούνται, ο νέος ή η νέα, να διακόψουν τούς εναγκαλισμούς τους, στα πάρκα ή στους δρόμους, επειδή περνάς. Ούτε σκέπτονται να προσφέρουν τη θέση τους στο λεωφορείο. Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά αυτές απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και τίθεται το ερώτημα: Αφού λοιπόν τείνει να εκλείψει ο σεβασμός από την σημερινή κοινωνία, μήπως δεν χρειάζεται; Μήπως δεν πρέπει να στενο­χωρούμαστε και να ανησυχούμε; Μήπως είναι μία έννοια παρωχημένη;